ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Το «νέο» ΝΑΤΟ αποτελεί εκσυγχρονισμένο εργαλείο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας
Εχθρός των λαϊκών κινημάτων, του δικαιώματος κάθε λαού να επιλέγει το δικό του δρόμο ανάπτυξης
1. Στη Σύνοδο Κορυφής των χωρών του ΝΑΤΟ, στη Λισαβόνα (19 - 20 του Νοέμβρη), διατυπώνεται η «νέα στρατηγική αντίληψη» της ιμπεριαλιστικής ένωσης, 51 χρόνια μετά την ίδρυσή της, το 1949.
Τα καπιταλιστικά κράτη, με την ίδρυση του ΝΑΤΟ, στόχευαν ν' ανατρέψουν το συσχετισμό των δυνάμεων που είχε επέλθει στην Ευρώπη σε βάρος του ιμπεριαλισμού, με τη διαμόρφωση καθεστώτων λαϊκής εξουσίας, ως αποτέλεσμα της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών, με τον ηγετικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης που σήκωσε το κύριο βάρος σ' αυτήν την τιτάνια προσπάθεια.
Ταυτόχρονα, η σύνθεση και η δομή του ΝΑΤΟ αντανακλούσε το συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, όπου ηγετική δύναμη ήταν οι ΗΠΑ, ενώ είχαν υποστεί σοβαρές απώλειες η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία.
Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ ενίσχυε την εξουσία του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη, παρά τις ανισότιμες σχέσεις στο εσωτερικό του. Το ΝΑΤΟ λειτούργησε ως ο ισχυρότερος μηχανισμός βίας και καταστολής του εργατικού - λαϊκού κινήματος στα κράτη - μέλη του, παράλληλα με τη βία που άσκησε σε χώρες μη μέλη, ταυτίστηκε με ό,τι πιο αντιδραστικό, δολοφονικό, ανελεύθερο και καταπιεστικό στον 20ό και 21ο αιώνα.
Απέναντι σ' αυτήν την επιθετική πολιτικο - στρατιωτική ιμπεριαλιστική συμμαχία, που στρεφόταν ενάντια στην ΕΣΣΔ και στα άλλα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, συγκροτήθηκε το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας».
2. Μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και στα άλλα σοσιαλιστικά κράτη και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το ΝΑΤΟ επεξεργάστηκε το «νέο δόγμα» του, με στόχο την προσαρμογή του στο νέο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, που δημιουργήθηκε σε βάρος των δυνάμεων του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
Στις νέες συνθήκες, το ΝΑΤΟ έπρεπε να προσαρμόσει την αιτιολόγηση της ύπαρξής του ως μηχανισμού καταστολής, αλλά και διατήρησης της υπεροχής του ηγετικού του πυρήνα και μεταξύ των νέων καπιταλιστικών δυνάμεων που διαμορφώθηκαν ή καπιταλιστικών δυνάμεων που επιχειρούν αναδιάταξη των συμμαχιών τους και αναβάθμιση της θέσης τους στις διεθνείς αγορές και συμφωνίες. Οι προσαρμογές στο δόγμα και στη δομή του ΝΑΤΟ αντανακλούν και την εμφάνιση ή όξυνση νέων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων π.χ. ΗΠΑ - Κίνα, αναβάθμιση Ινδίας, Βραζιλίας, ως πόλου στη Λατινική Αμερική. Αντανακλούν ανακατατάξεις στην ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, διαδικασία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ετσι υιοθετήθηκε ως «εχθρός» η λεγόμενη «τρομοκρατία» και ο «εξτρεμισμός», για να στηριχθούν νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις, να δικαιολογηθούν οι λεγόμενοι «ανθρωπιστικοί πόλεμοι», με πρόσχημα την προστασία μειονοτήτων από την «ανθρωπιστική καταστροφή».
Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ επεδίωξε να ενσωματώσει νέα καπιταλιστικά κράτη, αποσπώντας τα από τη συμμαχία τους με την καπιταλιστική Ρωσία και ιδιαίτερα στην περιοχή με πλούσιες ενεργειακές ύλες και στρατηγικής σημασίας για τη μεταφορά τους.
Τα παραπάνω τα πέτυχε με τους εξής τρόπους:
α) Την ένταξη στο ΝΑΤΟ 12 κρατών (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Αλβανία, Κροατία). Στην παραπάνω διαδικασία, ιδιαίτερα όταν αυτή άγγιξε την Ουκρανία και τη Γεωργία, αντιτάχθηκε η Ρωσία, για λόγους που έχουν άμεση σχέση με τις προσπάθειές της να διαμορφώσει το δικό της πόλο στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
β) Τη συγκρότηση του λεγόμενου «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» (1994), στον οποίο εντάχθηκαν 23 νέα καπιταλιστικά κράτη (πρώην σοσιαλιστικά: Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία, Γεωργία, Καζακστάν, Κιργιζία, Μολδαβία, Ρωσία, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Ουκρανία, Ουζμπεκιστάν, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ, Σερβία), αλλά και ορισμένα που παλαιότερα είχαν θέση «ουδετερότητας» την περίοδο αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Συμφώνου Βαρσοβίας: Αυστρία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Ελβετία, Σουηδία. Ολες αυτές οι χώρες, χωρίς να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, ενσωματώνονται στη δράση και στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Ετσι, επήλθε μια προσωρινή συμμαχία - ισορροπία μεταξύ των κρατών του ΝΑΤΟ και καπιταλιστικών κρατών μη μελών.
γ) Με την υπογραφή συμφωνιών με τον ΟΗΕ και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ώστε να νομιμοποιηθεί η δράση του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του «διεθνούς δικαίου», το οποίο δεν αντανακλά το συσχετισμό δυνάμεων ανάμεσα στο καπιταλιστικό και σοσιαλιστικό σύστημα, όπως όταν υπήρχε η ΕΣΣΔ. Εχει «μεταλλαχθεί», από την αρνητική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μετά την αντεπανάσταση, σε «δίκαιο» που αντανακλά την αντιδραστική αλλαγή και τη νέα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
δ) Με νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως κατά της Γιουγκοσλαβίας, την κατοχή χωρών (π.χ. Αφγανιστάν, Ιράκ), τη δημιουργία προτεκτοράτων (Κόσσοβο, Βοσνία), τη δημιουργία νέων στρατιωτικών βάσεων (Βουλγαρία, Ρουμανία, Κιργιζία), την επέκταση της δράσης σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
3.. Η «νέα στρατηγική αντίληψη ΝΑΤΟ 2020», που θα καταληχτεί στη Λισαβόνα επιδιώκει να θεσμοθετήσει τις παραπάνω εξελίξεις. Στη βάση αυτή, το ΝΑΤΟ στοχεύει:
- Να νομιμοποιήσει την επέμβαση κατά του λαού σ' ενδεχόμενο εσωτερικής απειλής της αστικής εξουσίας μέλους του ΝΑΤΟ.
- Να ενισχύσει τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, πέραν της ζώνης της συμμαχίας, όπως σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Σομαλία, Πακιστάν κ.α. και μάλιστα ως δράση νομιμοποιημένη από τον ΟΗΕ (με τον οποίο έχει υπογράψει συμφωνία συνεργασίας), συντονισμένη με ανάλογες δυνάμεις που συγκροτεί η ΕΕ, καθώς και με το λεγόμενο «Συνεταιρισμό για την ειρήνη», στον οποίο προσπαθεί να εντάξει όλες τις χώρες που επιδιώκουν τη σύνδεση με το ΝΑΤΟ.
- Να διευρύνει τον έλεγχο των αγορών σε συνεργασία με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εκτός ΝΑΤΟ, εμφανίζοντας το στόχο αυτό ως αντιμετώπιση δήθεν «νέων απειλών (κυβερνοεπιθέσεις, πειρατεία, διάδοση των βαλλιστικών και πυρηνικών όπλων, κίνδυνος να υπάρξει έλλειψη ενέργειας, «ενεργειακή ασφάλεια», κλιματικές αλλαγές, μετανάστευση, νερό).
- Να δράσει για το σχηματισμό κρατικών μηχανισμών (αστυνομίας και στρατού) στις χώρες που ήδη έχουν μπει στο στόχαστρο (Ιράκ, Αφγανιστάν, Κόσσοβο), ώστε να ενσωματωθούν ομαλά στα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια.
- Να επεκτείνει τους λεγόμενους «προληπτικούς πολέμους» και να ενισχύσει τη δυνατότητα για το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα».
4. Η ισορροπία στις ενδοϊμπεριαλιστικές δυνάμεις, υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και την ηγεσία των ΗΠΑ σε αυτό, που επιχειρείται με τη «νέα στρατηγική αντίληψή» του, δεν είναι δυνατόν να αναχαιτίσει την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Η διαφαινόμενη αναδιάρθρωση συμμαχιών και αντίπαλων πόλων καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από την όξυνση της αντίθεσης ΗΠΑ - Κίνας και τη σταδιακή προσέγγιση της Γερμανίας με τη Ρωσία. Επισημαίνεται, επίσης, η στρατιωτική συνεργασία Γαλλίας - Βρετανίας και οι τριβές στο γαλλο-γερμανικό άξονα, η ισχυροποίηση των σχέσεων ΕΕ - Κίνας, η πρόσφατη προσπάθεια προσέγγισης ΗΠΑ - Ινδίας, καθώς και η όξυνση της αντίθεσης ΗΠΑ - Ιαπωνίας. Οι διαφορετικές προτάσεις σχετικά με τη δομή του ΝΑΤΟ και τη συνεργασία του με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αντανακλούν αυτές τις αντιθέσεις.
Ταυτόχρονα, θα επιδιωχθεί να γεφυρωθούν και οι αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία, που είναι μια ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη, που διατηρεί σοβαρό οπλοστάσιο, τεχνογνωσία, πηγές ενέργειας, υποδομές, που σε μεγάλο βαθμό «κληρονόμησε» από την εποχή της ΕΣΣΔ. Σ' αυτήν την κατεύθυνση γίνεται προσπάθεια για ενσωμάτωση της Ρωσίας σε ορισμένες πλευρές της δράσης του ΝΑΤΟ, όπως η λεγόμενη αντιπυραυλική «ασπίδα» και η κατοχή του Αφγανιστάν. Ωστόσο, η πορεία των εξελίξεων θα δείξει αν τα ανταλλάγματα που θα δοθούν μπορούν να ικανοποιήσουν την αστική τάξη της Ρωσίας, που αυξάνει τις στοχεύσεις της, εξαιτίας και των αλλαγών που προκαλεί η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση στο διεθνή συσχετισμό δύναμης.
5. Ολες αυτές οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι είναι επικίνδυνες και αντιλαϊκές οι επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που εκπληρώνουν τον ταξικό ρόλο τους, εμπλέκοντας τη χώρα μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, σε διάφορες γωνιές της Γης, καθώς και στη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα», που το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να εγκαταστήσει σε ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η Ελλάδα. Είναι επιπλέον υπόλογοι απέναντι στο λαό, αν πάρουμε υπόψη το ρόλο του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, που επιδιώκει την απόλυτη μετατροπή του σε «ΝΑΤΟική λίμνη», με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, μεταξύ άλλων και στην εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Το ΚΚΕ αποκαλύπτει στους λαούς πως το «νέο» ΝΑΤΟ δεν γίνεται καλύτερο, ούτε «προωθεί την ασφάλεια» στα πέρατα της Γης, όπως ισχυρίζεται η αστική προπαγάνδα. Εξακολουθεί να εκπληρώνει τον επικίνδυνο και βρώμικο ρόλο του ως σφαγέας των λαών και πολεμική «μηχανή» των αστών σε βάρος των λαών και των λαϊκών κινημάτων.
Είναι επίκαιρο και αναγκαίο το αίτημα της απεμπλοκής από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, της επιστροφής των σωμάτων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, που βρίσκονται στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, καθώς και της αποδέσμευσης της χώρας μας και κάθε χώρας από το ΝΑΤΟ, της πάλης για αποδυνάμωση της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, σε γραμμή ρήξης και αντεπίθεσης, συνδέοντας πιο αποφασιστικά την αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη σε κάθε χώρα, με την πάλη για τη λαϊκή εξουσία. Το αίτημα της διάλυσης του ΝΑΤΟ, όταν προβάλλεται από ορισμένες οπορτουνιστικές δυνάμεις, χωρίς να μπαίνει ως στόχος η πάλη για την αποδέσμευση των χωρών μας από το ΝΑΤΟ, ηχεί ως ευχολόγιο παπάδων παρά ως στόχος πάλης του κινήματος.
Καλούμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας μας ακόμη περισσότερο να συμβάλουν στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και να πυκνώσουν τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
Αθήνα 12 Νοέμβρη 2010
Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ
