Τοποθέτηση για την Ενέργεια και τις ΑΠΕ στην ημερίδα την Κυριακή 6/4/2014 εκ μέρους της ΚΟ Ευρυτανίας

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια που ξεκίνησαν να γίνονται οι πρώτες σκέψεις για κατασκευή αιολικών πάρκων και υδροηλεκτρικών σταθμών, κυρίως μικρών όπως αναφέρονται οι οποίοι εκμεταλλεύονται το ύψος πτώσης του νερού.

Από το 2007 έχουν συγκεντρωθεί 7.500 υπογραφές ενάντια στην εγκατάσταση ΑΠΕ στην περιοχή, όταν πληθώρα μαζικών φορέων, συλλόγων και κοινωνικών οργανώσεων έχουν εκφράσει την κάθετη αντίθεσή τους στα παραπάνω επιχειρηματικά σχέδια. 

Παράλληλα αυτά τα χρόνια σχεδόν όλοι όσοι είχαν δημόσιες θέσεις (βουλευτές, δήμαρχοι, νομάρχες, σύμβουλοι) και ανάλογα τις περιπτώσεις και τις χρονικές στιγμές δηλώνουν αντίθετοι σε αυτά τα έργα στην Ευρυτανία, αν και τα πρακτικά συνεδριάσεων τους διαψεύδουν. Όπως τον υποψήφιο Δήμαρχο Καρπενησίου κ. Σταμάτη, ο οποίος σαν δήμαρχος Δομνίστας έπαιξε το ρόλο του λαγού των εργολάβων της ενέργειας. Όπως ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Μπακογιάννης κατά την θητεία του ως δήμαρχος ο δήμος Καρπενησίου δεν έχει καμία επίσημη τοποθέτηση ενάντια στην κατασκευή αιολικών πάρκων.   

Η αντίθεση όλων αυτών δεν έχει ούτε κοινή αφετηρία, ούτε και κοινούς στόχους. Πως όμως αφού τόσοι πολλοί δηλώνουν αντίθετοι, τα έργα αυτά προχωρούν; Να σημειώσω ότι εκτός από τις τελευταίες αδειοδοτήσεις των αιολικών πάρκων, λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια μικρά υδροηλεκτρικά σε χείμαρρους  στην Ευρυτανία. Μήπως το όχι όλων αυτών είναι κάλπικο και υποκριτικό; Μήπως κάποιοι επιλέγουν τον λύκο για να τους φυλά τα πρόβατα;

Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί τεράστιες αλλαγές στον τομέα της ενέργειας στην Ελλάδα, αλλαγές που συναποφασίζονται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση και που στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο σε ένα πράγμα, την μεγιστοποίηση του κέρδους του κεφαλαίου και όλων αυτών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.

 Θα γίνω όμως πιο συγκεκριμένος:

·        Έχει πωληθεί ένα μεγάλο ποσοστό των μετοχών της ΔΕΗ.

·   Δημιουργία της μικρής ΔΕΗ και ταυτόχρονα δυνατότητα εισχώρησης επενδυτών στον τομέα της ενέργειας.

·       Μείωση της λιγνιτικής παραγωγής (που να σημειώσουμε είναι η πιο φθηνή μορφή και ταυτόχρονα με την σημαντικότερη επίδραση στην εγχώρια οικονομία).

·        Μετοχοποίηση των δικτύων δηλαδή του ΑΔΜΗΕ

Γιατί όμως γίνονται όλα αυτά;

Συσκοτίζουν το πρόβλημα όσοι πιστεύουν ότι όλα αυτά αποτελούν συνέπειες του μνημονίου, ή του ελλιπούς χωροταξικού σχεδιασμού.

Η αλήθεια βρίσκεται στην σχεδιασμένη πολιτική που έχει ορίσει το πεδίο των ΑΠΕ ως πεδίο κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, και η ιστορία ξεκινά από πολύ μακριά από την εποχή της συνθήκης του Μάαστριχτ, της απελευθέρωσης του κεφαλαίου και της ενέργειας. Αλλά και όλα αυτά τα χρόνια δεν έλειψαν οι κρατικές παρεμβάσεις όπως:
        Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η ΕΕ αποφάσισε με την οδηγία 96/92 να πραγματοποιήσει το μεγάλο βήμα για την απελευθέρωση της αγοράς του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και για τη δημιουργία μιας ενιαίας εσωτερικής αγοράς.

·      Στην Ελλάδα η εναρμόνιση με την κοινοτική κατεύθυνση ξεκίνησε με το ν. 2773/99, για να ακολουθήσει η κοινοτική οδηγία 77/2001 που προέβλεπε την αποφασιστική ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων στις ΑΠΕ. 

·      Η προώθηση των ΑΠΕ αποτελεί κατεύθυνση της ΕΕ και στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου στη χώρα μας και το νομό (λχ 6^η έκθεση της Task Force). 

·       Συσχετίζεται με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Καρπενησίου.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οι εκπρόσωποι τους δήλωναν όλα αυτά τα χρόνια ότι η απελευθέρωση και ο ανταγωνισμός των ιδιωτικών ομίλων θα ωφελήσει το λαϊκό καταναλωτή, θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις καλοπληρωμένης εργασίας. Διαβεβαίωναν ότι οι καπιταλιστικές επενδύσεις θα οδηγήσουν σε διαρκή αειφόρο ανάπτυξη με οφέλη για όλους. Προπαγάνδιζαν ότι οι επενδύσεις της πράσινης ανάπτυξης, ιδιαίτερα στις ΑΠΕ, θα συμβάλουν στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αναβάθμιση της ζωής μας.

Με βάση όλα τα παραπάνω είναι βαθιά πολιτικό το πρόβλημα, ευθύνες δεν έχουν μόνο οι κυβερνήσεις που προώθησαν αυτή την πολιτική αλλά και όσοι δεν κάνουν λόγο για όλα τα παραπάνω, και δεν συγκρούονται με την πολιτικής που τα εφαρμόζει, δηλαδή την πολιτική της ΕΕ και των αστικών κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και προτείνουν λύσεις του τύπου κρατικό management στη ΔΕΗ, αναπτυξιακές κοινοπραξίες με επενδυτές για την ανάγκη χρηματοδότησης της ενέργειας, δηλαδή όπως λειτουργούσε η ΔΕΗ μέχρι σήμερα, όπου το κράτος κατέχει το 51% των μετοχών, Έλληνες και ξένοι επενδυτές συμμετέχουν στη ΔΕΗ και παράλληλα δουλεύει ως καπιταλιστική επιχείρηση με γνώμονα την κερδοφορία ενάντια στις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα.

Αν υλοποιηθούν ώστε και ένα μέρος των σχεδίων των μονοπωλίων στην Ευρυτανία, οι επιπτώσεις θα είναι δυσβάστακτες για την ήδη πληγωμένη περιοχή μας. Θα προκαλέσει τεράστια περιβαλλοντολογική καταστροφή με άμεσες συνέπειες στην ήδη ρημαγμένη οικονομία του νομού με αποτέλεσμα την περαιτέρω πληθυσμιακή αποψίλωση του. Και όλα αυτά θα γίνουν με τις ευλογίες της συγκυβέρνησης και των εκπροσώπων της στην τοπική διοίκηση που υλοποιούν μια βάρβαρη πολιτική για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων η οποία θα στηριχτεί στις ΑΠΕ μετά από την σχεδιασμένη παρέμβαση από το κράτος του. Χωρίς αυτήν την παρέμβαση οι ΑΠΕ δεν θα ήταν πεδίο κερδοφορίας, δηλαδή χωρίς τις επιδοτήσεις για την κατασκευή και την έμμεση επιδότηση της ΚWh δεν θα ήταν κερδοφόρες. Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι καλούνται να ξαναβάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, μετά τις αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος και του τέλος ΑΠΕ στους λογαριασμούς.

Ας πάρουμε κι άλλο ένα παράδειγμα που αποδεικνύει τα παραπάνω, αυτό της κατασκευής ηλεκτροπαραγωγικών εργοστασίων με φυσικό αέριο, αντί για απευθείας χρήση του φυσικού αερίου από τα νοικοκυριά και την βιομηχανία πάλι τα μονοπώλια επιδοτούνται και κερδίζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αδειοδότηση ηλεκτροπαραγωγικού εργοστασίου με φυσικό αέριο στο Λιδορίκι, που σχετίζεται άμεσα με τα αιολικά πάρκα που θέλουν να εγκαταστήσουν στην περιοχή.  Ενώ την ίδια στιγμή τεράστιες επενδύσεις εγκαταλείπονται αφού δεν μπορούν να επιτύχουν την μέγιστη κερδοφορία αλλά έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν για την κάλυψη λαϊκών αναγκών. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των θερμικών - λιγνιτικών εργοστασίων που θα προσέφεραν εκτός από θέσεις εργασίας και τεράστια ώθηση στον τομέα των κατασκευών, της τσιμεντοβιομηχανίας, των μεταφορών. Οι συμπράξεις τις ΛΑΡΚΟ με μονοπώλια της ενέργειας για την κατασκευή φωτοβολταϊκών παράλληλα με την απαξίωση της μοναδικής βιομηχανίας σιδερονικελίου στην Ελλάδα. Η απαξίωση του πυρολητικού εργοστασίου βιομάζας στη Βούλπη είναι ακόμα ένα μικρότερο παράδειγμα.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν  ξεκάθαρα ότι η μεγάλη και πρωταρχική αντίθεση στην κοινωνίας μας είναι η αντίθεση των συμφερόντων των μονοπωλίων από την μία μεριά και των εργαζομένων, του λαού από την άλλη. Αφού λυθεί αυτή η αντίθεση τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε μια πολιτική που θα προστατεύει το περιβάλλον γιατί ο λαός είναι αυτός που πλήττεται από την καταστροφή του.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τον τομέα της ενέργειας η οποία όμως προϋποθέτει τα εξής:

Μόνο ο νέος τρόπος παραγωγής, ο κεντρικός σχεδιασμός της λαϊκής  εξουσίας μπορεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες του σημερινού επιπέδου ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, ως μηχανισμός της λαϊκής  εξουσίας, ο οποίος θα καταφέρει:

·      Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.

·    Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.

·    Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας. Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων.

·      Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.

θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με συγκεκριμένους άξονες:

·       Τη βελτίωση του ενεργειακού μείγματος, τη συνδυασμένη αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων εγχώριων πηγών και τεχνολογικών λύσεων στις κατάλληλες αναλογίες με στόχο τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. 

·    Την αξιοποίηση των νέων έργων στον ενεργειακό τομέα ως μοχλού ανάπτυξης βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης και των κατασκευών. 

·      Την υλοποίηση συνδυασμένης δέσμης μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας, βελτίωσης του βαθμού ενεργειακής απόδοσης και προστασίας του περιβάλλοντος με προτεραιότητες τον προσανατολισμό αξιοποίησης του εισαγόμενου φυσικού αερίου στην οικιακή και βιομηχανική χρήση αντί της ηλεκτροπαραγωγής, την προτεραιότητα στη χρήση μέσω μαζικής μεταφοράς, την ενεργειακή θωράκιση των κτηρίων, τον εμπλουτισμό του καύσιμου λιγνίτη για βελτίωση της απόδοσής του, την εγκατάσταση νέων θερμικών μονάδων τελευταίας τεχνολογίας, την απόκτηση εγχώριας τεχνογνωσίας σε ηλεκτροπαραγωγή με τεχνολογία δέσμευσης CO2, την αξιοποίηση νέων υλικών για ενεργειακές εφαρμογές, όπως τα καινοτομικά συστήματα τεχνητού φωτισμού. 

·        Την έρευνα για αξιοποίηση νέων εγχώριων πηγών και τη διακρατικά αμοιβαία επωφελή συνεργασία.

Ο λαός και οι εργαζόμενοι πρέπει να αμυνθούν και η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση ενάντια στις πολιτικές που υλοποιούν τα μονοπώλια και η διεκδίκηση της εξουσίας προς όφελος των συμφερόντων τους.