Eγινε την Κυριακή 9/10/2011 στη Λαμία η εκδήλωση της ΚΕ του Κόμματος για την πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη
Ταυτισμένος στη λαϊκή συνείδηση με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ
Στη Λαμία, στην πλατεία Λαού, μπροστά στο άγαλμα του Αρη, έγινε την Κυριακή το πρωί η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την παρουσίαση της απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που αφορά στο δεύτερο τόμο του δοκιμίου της ιστορίας του Κόμματος για την περίοδο 1949-1968. Στην εκδήλωση, που είχε ειδικό περιεχόμενο την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Αρη Βελουχιώτη, παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τη Γενική Γραμματέα της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
Ξεχωριστό γεγονός όχι μόνο για την πόλη της Λαμίας, αλλά και συνολικά τη Ρούμελη, σηματοδοτήθηκε από νωρίς το πρωί με το πλήθος του κόσμου που έφτασε εδώ από κάθε γωνιά της περιοχής. Από το Κρίκελο και τη Δομνίστα, από την Αμπλιανη και την Αρτοτίνα, από τη Μουσουνίτσα και τις Καρούτες, απ' την Παύλιανη και την Κουκουβίστα (Καλοσκοπή), ένα προς ένα τα χωριά που επάνδρωσαν με μαχητές τον ΕΛΑΣ και γνώρισαν από κοντά τον Αρη, παντού απ' όπου - και μετά το χαμό του πρωτοκαπετάνιου - βρόντηξαν πάλι τα τουφέκια με τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Από το βήμα της συγκέντρωσης, ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, έκανε εκτενή αναφορά στο δοκίμιο της ιστορίας του ΚΚΕ και την ειδική απόφαση για τον Αρη.
Η συγκίνηση στα ύψη, εκφραζόνταν πότε με συνθήματα και πότε με έντονο χειροκρότημα, κάθε που η Ευγενία Παναγιωτοπούλου και ο Γρηγόρης Δελημάρης από το βήμα της εκδήλωσης, τραγουδούσαν αντάρτικα ή διάβαζαν αποσπάσματα από ντοκουμέντα του ΚΚΕ που έδιναν στιγμές από τη συνέχεια της πάλης του Κόμματος στον αιώνα που πέρασε: «Το ΚΚΕ δεν υπέγραψε και δεν υπογράφει δήλωση μετανοίας στην εγχώρια και διεθνή αστική τάξη. Ο ηρωισμός και οι θυσίες των κομμουνιστών αγκαλιάζουν το χτες και το σήμερα, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις ερχόμενες γενιές. Η ΚΕ αποτίει φόρο τιμής στις χιλιάδες των συντρόφων και συντροφισσών που έπεσαν στον αγώνα (...) χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες κράτησαν ψηλά τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ και με τεράστιο κόστος αρνήθηκαν να το αποκηρύξουν», ακούγεται απ τα μεγάφωνα και το «Ηρωες άπαρτα βουνά» (με τη συμβολή του Μπάμπη Μολποτάση στο πιάνο) γίνεται μυριόστομο στην πλατεία.
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει: ή τις αλυσίδες, ή τα όπλα» η φράση, υπόμνηση από το πανό στο Σύνταγμα το Δεκέμβρη του '44. «Εννιά δεκαετίες αγώνα και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», το σύνθημα που ακολουθεί. Το απόσπασμα από την απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ του Ιούλη του '41 για την οργάνωση της αντίστασης, συνοδεύτηκε με υπόμνηση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ του Γενάρη του '42 που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον ανταρτοπόλεμο και σημείωνε: «Οι κομμουνιστές πρέπει να οργανώσουν, να μαζικοποιήσουν και να επεκτείνουν το αντάρτικο κίνημα στην ύπαιθρο». Ο ΕΛΑΣ γίνεται πραγματικότητα. «Ο Αρης Βελουχιώτης στάλθηκε οριστικά στο βουνό για να αρχίσει την οργάνωση του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη» συνεχίζουν τα παιδιά την αφήγηση. Ακολουθεί το «Σαν ατσάλινο τείχος» και το «Είμαι του ΕΛΑΣ αντάρτης», με ενδιάμεσα ένα προς ένα σημαντικά γεγονότα της εποχής.
«Η ΚΕ του Κόμματος, όλα τα μέλη του και η ΚΝΕ τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Τιμάμε τον καθένα και την κάθε μια που απέδειξαν ότι "τα στερνά τιμούν τα πρώτα"», συνεχίζουν οι νεολαίοι από την εξέδρα και σημειώνουν: «Τον ίδιο δρόμο ακολουθεί το ΚΚΕ μέχρι σήμερα. Η απόλυση από τη δουλειά, οι προσωπικές στερήσεις, κάθε σύγχρονη μορφή αυτοθυσίας, χαράζουν τη ζωή χιλιάδων και χιλιάδων». Ακολουθεί απόσπασμα από την ομιλία του Αρη στις 29 Οκτώβρη '44 στη Λαμία όπου θυμίζει ποιος στη πράξη είναι ο πατριώτης και συνοδεύεται από το σύνθημα «πατριωτισμός το δίκιο του λαού και όχι τα συμφέροντα του καπιταλισμού».
«Το Κόμμα μας εκφράζει την αποφασιστικότητα να συνεχίσει στην ίδια γραμμή πλεύσης. Δεσμεύεται στο λαό και στη νεολαία ότι θα δυναμώσει τις προσπάθειές του για να προχωρήσει η δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, που αγωνίζεται και διεκδικεί τη Λαϊκή Εξουσία. Θα συνεχίσει να δίνει όλες τις δυνάμεις του στο πλευρό του λαού» η διακήρυξη. «Οταν ο λαός θέλει, μπορεί» η βεβαίωση με το «Βροντάει ο Ολυμπος» να τη συνοδεύει. Για να ακολουθήσει η διακήρυξη: «Αποδείχτηκε, πως όταν υπάρχει μια πρωτοπορία έτοιμη και αποφασισμένη, η λαϊκή ανταπόκριση στο κάλεσμα θα έρθει. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δε μένει παγιωμένος. Ο 21ος θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του κομμουνιστικού κινήματος, ο αιώνας νέων κοινωνικών επαναστάσεων που θα φέρουν με μεγαλύτερη ωριμότητα και σταθερότητα την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική εξουσία. Οι κοινωνικές αντιθέσεις είναι ασυμφιλίωτες και οξύνονται, σε πείσμα των απολογητών του καπιταλισμού».
Το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» απλώνεται στην πλατεία. Η εκδήλωση κλείνει με τον ύμνο του ΕΛΑΣ, κατάθεση στεφανιού από τη γενική γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ και τη «Διεθνή». «Με χίλια ονόματα, μια χάρη, Ακρίτας είτε αρματολός, Αντάρτης, Κλέφτης, παλικάρι, πάντα είν' ο ίδιος ο λαός» συνεχίζει να γυρνά από στόμα σε στόμα...
Μιλώντα
ς στην εκδήλωση, και πριν διαβάσει την Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος για την πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη, ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε:
ς στην εκδήλωση, και πριν διαβάσει την Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος για την πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη, ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε:
«Πραγματοποιούμε σήμερα την 3η κατά σειρά δημόσια εκδήλωση που αποφάσισε η ΚΕ του ΚΚΕ, στα πλαίσια της δημοσιοποίησης της απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που έγινε τον Ιούλη του 2011 και αφορά τον Β' τόμο Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ για την περίοδο 1949-68. Η εκδήλωση αφορά την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη, ενός ανθρώπου που στη λαϊκή συνείδηση είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Οπως ήδη γνωρίζετε, ο Β' τόμος του Δοκιμίου Ιστορίας θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα και θα είναι στη διάθεση του καθένα για να μελετήσει όλες τις πλευρές. Το Δοκίμιο Ιστορίας δεν αποτελεί ένα βιβλίο καταγραφής ιστορικών γεγονότων ή διόρθωσης κάποιων λαθών της ηγεσίας του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου, τα οποία η σημερινή τα εκτιμά διαφορετικά, όπως αρέσκονται κάποιοι να διαδίδουν στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης συστηματικής μελέτης αρχειακού υλικού, συλλογικής συζήτησης σε όλο το Κόμμα και εξαγωγής συμπερασμάτων, με ένα κριτήριο που είναι θεμελιακό για κάθε κόμμα που θέλει να λέγεται κομμουνιστικό. Τη στρατηγική του, την εξέλιξή της.
Στο Β' τόμο του Δοκιμίου για την περίοδο 1949-68 αποτυπώνονται τα συμπεράσματα από την εξέταση όλης της πολιτικής δράσης του Κόμματος στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες. Διερευνάται η επίδραση του Κόμματος στην εξέλιξη της ταξικής πάλης με κριτήριο την κατεύθυνσή της προς το στόχο της κοινωνικής απελευθέρωσης και μάλιστα σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Αναδεικνύονται διαχρονικά συμπεράσματα από τη σκοπιά της προσέγγισης του στόχου της εργατικής εξουσίας. Οδηγεί σε βαθύτερη γνώση της ταξικής πάλης σε διεθνές επίπεδο. Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι ιστορία της ιδεολογικής, οργανωτικής και πολιτικής χειραφέτησης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα από την αστική, κατά συνέπεια η συγγραφή της έχει ταξική αφετηρία και περιεχόμενο.
Δεσμοί αίματος με το λαό
Αν κατάφερε το ΚΚΕ στην 93χρονη πορεία του να παραμείνει όρθιο, παρά τη φωτιά και σίδερο μέσα από την οποία πέρασε, ήταν γιατί σφυρηλατήθηκε με ιστορικούς δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά. Γιατί επέδειξε σταθερή προσήλωση σε θεμελιώδεις αρχές για ένα επαναστατικό, εργατικό, κομμουνιστικό κόμμα, όπως η αναγνώριση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης στην κοινωνική εξέλιξη και της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας ως επαναστατικής θεωρίας για την επαναστατική πολιτική δράση και γιατί δεν αποκήρυξε ποτέ την ταξική πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνική επανάσταση.
Στη μακρόχρονη πορεία του ΚΚΕ και σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες ορισμένα πρόσωπα αναδείχτηκαν σε ηγετικές φυσιογνωμίες του λαϊκού κινήματος. Ενα τέτοιο ιστορικό ηγετικό πρόσωπο την περίοδο της Κατοχής - Αντίστασης ήταν και ο Αρης Βελουχιώτης, άνθρωπος με εξαιρετικές οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες, που συνέβαλε σημαντικά, ως πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.
Κανένα πρόσωπο όμως, όσο ικανό κι αν είναι, δεν μπορεί να τραβήξει μπροστά την κίνηση της Ιστορίας, αν δεν εκφράζει τις επιδιώξεις των πολλών, των μαζών, της συλλογικής θέλησης και δράσης μέσα στην αναγκαιότητα. Ο Αρης Βελουχιώτης έγινε θρύλος και αναδείχτηκε σε ηγετική προσωπικότητα του λαϊκού κινήματος μέσα στις συγκεκριμένες συλλογικές και ιδεολογικές δομές του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ από πολύ νωρίς είχε διαπιστώσει την ανάγκη ένοπλης αντίστασης στον κατακτητή και σωστά στήριξε τον ένοπλο αγώνα σε μια πλατύτερη οργανωμένη πολιτική λαϊκή βάση, στη συγκρότηση του ΕΑΜ. Η συμβολή του Αρη Βελουχιώτη στη δημιουργία των πρώτων ΕΛΑΣίτικων τμημάτων, αλλά και στη σύσταση των αρχηγείων του ΕΛΑΣ υπήρξε σημαντική.
Το πιο σημαντικό ήταν το αποτέλεσμα της τακτικής επαφής που είχε ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός με τις φτωχές λαϊκές μάζες. Οι νέες μορφές λαϊκής εξουσίας και κυριαρχίας που διαμορφώθηκαν στις περιοχές εκείνες της επαρχιακής Ελλάδας που εκκαθαρίστηκαν από τους τοπικούς αντιπροσώπους του αστικού κράτους και των οργάνων του.
Πολεμούν να πλήξουν το κύρος του Κόμματος
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τον Αρη Βελουχιώτη, τη σχέση του με το ΚΚΕ, την τραγική εξέλιξή του. Μάλιστα ορισμένοι μας κατηγορούν ότι τώρα τον θυμηθήκαμε. Ολοι μαζί, εκπρόσωποι αστικών κομμάτων, κάθε λογής συμβιβασμένοι και ορκισμένοι εχθροί της ταξικής πάλης, διάφοροι δημοσιολογούντες και ιστοριογραφούντες σε εφημερίδες, προσπαθούν να πάρουν υπό την προστασία τους τον Αρη Βελουχιώτη, ως αδικημένο και διαφωνούντα με το ΚΚΕ, με σκοπό να πλήξουν το κύρος του Κόμματος και τις αρχές του. "Παινεύουν τους πεθαμένους, για να θάψουν τους ζωντανούς", όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης. Είναι υποκριτές και φαρισαίοι. Η υποκρισία τους γίνεται μεγαλύτερη γιατί η μελέτη της ιστορικής διαδρομής και στάσης του Αρη Βελουχιώτη, συνολικά του επαναστατικού κινήματος, του ΚΚΕ δείχνει:
Ο Αρης ήταν υπέρ της συνέχισης της ένοπλης πάλης μετά το τέλος της κατοχής και το Δεκέμβρη, πράγμα που το ΚΚΕ έκανε πράξη το 1946-49. Ολοι αυτοί είναι ορκισμένοι εχθροί της ένοπλης ταξικής πάλης και βγάζουν σπυράκια και μόνο στο άκουσμα της λέξης Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας.
Ο Αρης τάχτηκε κατά της συμφωνίας της Βάρκιζας και της παράδοσης των όπλων. Το ΚΚΕ εκτίμησε στη συνέχεια το λάθος αυτό. Ολοι αυτοί υμνούν τη Βάρκιζα, τον αφοπλισμό του λαϊκού στρατού, αλλά αφορίζουν όπως "ο διάολος το λιβάνι" την ουσία της άποψης του ΚΚΕ.
Ο Αρης είχε όραμά του, στόχο του την ιδεολογία του ΚΚΕ, την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Ολοι αυτοί βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Πολέμησαν και πολεμούν με λύσσα την πάλη που οδηγεί στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ολα αυτά για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους χιλιάδες ήρωες, άνδρες και γυναίκες του ΚΚΕ.
Δεν καταδικάστηκε, λοιπόν, η γνώμη του Αρη Βελουχιώτη από το ΚΚΕ, αλλά η επιμονή του σε μια πρακτική που δεν ήταν σύμφωνη με τις αρχές οργάνωσης και λειτουργίας του Κόμματος. Ο Αρης Βελουχιώτης δεν εξέφραζε άλλη στρατηγική αντίληψη από εκείνη που είχε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Επέλεξε την ένοπλη πάλη και καταδίκασε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Ως προς αυτό δικαιώθηκε και αυτό δεν το λέμε σήμερα για πρώτη φορά.
Το ίδιο το Κόμμα αργότερα υιοθέτησε αυτή τη θέση για τη Βάρκιζα και ο καθένας μπορεί να καταλάβει πόσο πολύτιμη θα ήταν η συμβολή του Αρη Βελουχιώτη στον ένοπλο λαϊκό αγώνα που ακολούθησε τα χρόνια 1946-49 αν είχε πειθαρχήσει και δεν οδηγούνταν στην τραγική κατάληξη».
