Ο Γιώργος Νταουλάς έφυγε από τη ζωή, το Σάββατο 21 Νοέμβρη και κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία στη γενέτειρά του, τον Συγκρέλλο της Ευρυτανίας.
Για τη ζωή, τους αγώνες, τη δράση και προσφορά του μίλησαν εκ μέρους της οικογένειας ο Γιώργος Σειραγάκης, ο δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Βασίλης Παπαροϊδάμης, εκ μέρους της ΚΟ Ευρυτανίας του ΚΚΕ, ο Νίκος Δημητρακόπουλος από το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Γαλατσίου και εκ των συγχωριανών του ο Γιώργος Παπαδόπουλος.
Ο Γιώργος Νταουλάς γεννήθηκε το 1922 στον Συγκρέλλο, πρώτο παιδί πολυμελούς φτωχής οικογένειας. Μπήκε νωρίς στη βιοπάλη και ανέλαβε μικρός το βάρος της οικογένειάς του μετά το θάνατο του πατέρα του το 1941. Στην κατοχή οργανώνεται στο ΕΑΜ και το Δεκέμβρη του 1942 κατατάσσεται Αρχηγείο Ευρυτανίας του ΕΛΑΣ. Το 1943 αναλαμβάνει ομαδάρχης σε ένοπλη υποδειγματική ομάδα της ΕΠΟΝ και το ίδιο έτος γίνεται μέλος του Κόμματος.
Με τη μετατροπή του ΕΛΑΣ σε τακτικό λαϊκό στρατό υπηρετεί στο 2ο Τάγμα του 42ου Συντάγματος της 13ης Μεραρχίας. Το Φλεβάρη του 1944 τραυματίζεται σε μάχη κατά των Γερμανών και το Σεπτέμβρη ονομάζεται ανθυπολοχαγός μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή έφεδρων αξιωματικών του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα.
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και το κύμα τρομοκρατίας που την ακολουθεί με απόφαση της Οργάνωσης Περιοχής Στερεάς του ΚΚΕ παίρνει το ψευδώνυμο Ανταίος και αναλαμβάνει να οργανώσει γιάφκα συγκέντρωσης και περίθαλψης διωκόμενων αγωνιστών. Αναλαμβάνει Αρχηγός του προσωρινού αρχηγείου ανταρτών Δυτικής Ελλάδας και στη συνέχεια βρίσκεται σε διάφορες υπεύθυνες θέσεις του Αρχηγείου Δυτικής Στερεάς του ΔΣΕ υπό τους Νίκο Διενή (Παπούα) και Χαρίλαο Φλωράκη (Γιώτης). Με τη μετονομασία του Αρχηγείου σε 144 Ταξιαρχία υπηρέτησε στο επιτελείο της, και τελικά ως επιτελάρχης μέχρι τη διάλυση της. Τραυματίζεται για δεύτερη φορά στις 29/6/1949 και συλλαμβάνεται.
Καταδικάζεται τρις εις θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο Λαμίας στις 22/12/1949 και εκτίει συνολικά 14 χρόνια φυλακή στις φυλακές της Αίγινας και σε άλλα διάφορα κολαστήρια ανά την Ελλάδα. Συμμετέχει στη συλλογική ζωή και τους αγώνες των πολιτικών κρατουμένων, ανυψώνει το μορφωτικό του επίπεδο, γράφει. Αποφυλακίζεται χωρίς να κάνει δήλωση το 1963. Μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε να συμμετέχει ενεργά στους λαϊκούς και κοινωνικούς αγώνες πάντα στο πλευρό του ΚΚΕ. Έμεινε πιστός στα ιδανικά που υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο σ. Γιώργος Νταουλάς άφησε παρακαταθήκη μια ζωή δοσμένη στον αγώνα για τα δίκια του λαού, τη λευτεριά του, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, το σοσιαλισμό. Η ΚΟ Ευρυτανίας του ΚΚΕ εκφράζει τα συλλυπητήρια της στα παιδιά του Βασίλη, Κώστα, Σπυριδούλα, στους συντρόφους και τους συναγωνιστές του.
