Για τις «100 μέρες» της Δημοτικής Αρχής


Δημοσιεύθηκε στον Ευρυτανικό Τύπο της 13/4/2011

Η περίοδος που διερχόμαστε δεν είναι συνηθισμένη. Μεσουρανεί η καπιταλιστική κρίση που έφερε η ξέφρενη υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και κερδών τα προηγούμενα χρόνια. Κυβέρνηση και κεφάλαιο επιδιώκουν να πληρώσει ο λαός με την απαξίωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το χτύπημα κοινωνικών δικαιωμάτων, τις ενέσεις δισεκατομμυρίων κρατικού χρήματος σε ομίλους και τράπεζες.
Όταν οι λαϊκές οικογένειες βρίσκονται σε απόγνωση, αντιμέτωπες με την ανέχεια και την εξαθλίωση, όταν η ανεργία βρίσκεται σε κάθε σπίτι, τότε κάθε αιρετός από την βουλή μέχρι την περιφέρεια, το δήμο, το σωματείο, το σύλλογο, κρίνεται από τη στάση του απέναντι στην πολιτική που χρεοκοπεί το λαό για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και μεγαλοεπιχειρηματιών. Κριτήριο είναι η τοποθέτηση στο ερώτημα με τα μονοπώλια ή με το λαό. Η επιλογή ανάμεσα στο στρατόπεδο κεφαλαίου-ΕΕ-Κυβέρνησης και τις δυνάμεις που το εκφράζουν (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΣΥ, ΛΑΟΣ) ή την υπόθεση της λαϊκής αντεπίθεσης και τη συστράτευση με το ΚΚΕ.

Η δημοτική αρχή έχει διαλέξει. Προγραμματικά έχει δεσμευτεί στη διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής. Παρέχει κάλυψη στην Κυβέρνηση: σε ότι αφορά στην οικονομική της πολιτική, την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, την πολιτική ιδιωτικοποίησης της υγείας και της παιδείας. Αποδείχνει ότι όντως αναγνωρίζει μόνο ένα κόμμα: αυτό των επιχειρηματιών.

Η πρακτική της επιβεβαιώνει τα παραπάνω: Προωθεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου για την Ευρυτανία είτε αυτοί αφορούν στη συγκεντροποίηση σε εμπόριο και τουρισμό, είτε στα επιχειρηματικά συμφέροντα που προσβλέπουν στις ΑΠΕ και τη θέση της Ευρυτανίας στην απελευθερωμένη αγορά ενέργειας, με ότι αυτά συνεπάγονται (εκτόπιση μικρομεσαίων, χτύπημα κτηνοτροφίας, συγκέντρωση και αλλαγή χρήσης γης). Γνώμονας της πολιτικής της είναι η επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για τους εργαζόμενους στο δήμου αυτό σημαίνει απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας. Για τους κατοίκους σημαίνει φοροεπιδρομή, εμπορευματοποίηση αναγκών και δικαιωμάτων.

Κανένα φως δεν υπάρχει με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τα παρακλάδια τους, και καμία προσδοκία δεν πρέπει να υπάρχει από αυτές τις δυνάμεις σε κανένα επίπεδο. Η ελπίδα βρίσκεται στην αποδυνάμωση των κομμάτων του κεφαλαίου παντού, στην αλλαγή των συσχετισμών, στην συστράτευση με το ΚΚΕ για τη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση.

Νίκος Σερετάκης
Δημοτικός Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης