Σε... διαγωνισμό αντεργατικής πολιτικής εξελίχθηκε η 8η Συνεδρίαση (14 Απρίλη)του Δημοτικού Συμβουλίου όπου για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η ουσιαστική ταύτιση και των 3 άλλων δημοτικών παρατάξεων στα ουσιαστικά πολιτικά θέματα, με πρώτο και καλύτερο αυτό της στάσης απέναντι στο πιο βασικό δικαίωμα των εργαζομένων – αυτό στη σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Η σύμπνοια ΝΔ-ΔΗΣΥ-ΠΑΣΟΚ-”ανεξάρτητων” υπέρ του προγράμματος μερικής απασχόλησης που συμφώνησαν να υποβληθεί στο Υπουργείο δεν έχει καμία σχέση με το δικαίωμα στη δουλειά. Τι σόι “διέξοδο απασχόλησης” αποτελούν 8μηνα με όρους 4ωρης εργασίας με σπαστό ωράριο όπως προβλέπουν κάποιες θέσεις;
Θυμίζουμε πως οι Δήμοι αποτέλεσαν Δούρειο Ίππο στο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων. Οι δημοτικές αρχές που στηρίζονται από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και Συνασπισμό εδώ και χρόνια εφάρμοσαν πρώτοι τις ελαστικές μορφές εργασίας, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα τετράωρα, τα STAGE, τις συμβάσεις έργου.
Η παραπέρα συρρίκνωση μισθών και ημερομισθίων, η επέκταση της μερικής απασχόλησης, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή των κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι το Δημοτικό Συμβούλιο έπαιρνε αυτή την απόφαση την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ανακοίνωνε την επέκταση της μερικής απασχόλησης και στο δημόσιο τομέα, την ίδια στιγμή που απολύονται χιλιάδες συμβασιούχοι πανελλαδικά από τις δημοτικές αρχές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ και που οι δυνάμεις καταστολής τσάκιζαν τους συμβασιούχους της Αθήνας που διεκδικούσαν το δικαίωμα στην δουλειά και τη ζωή.
Ούτε 1 ούτε 2, 93 (!) θέσεις συμβασιούχων μερικής απασχόλησης αιτούνται από το υπουργείο για την κάλυψη όχι μόνο διαρκών αλλά και κρίσιμων αναγκών στην πόλη. Το πρόβλημα δεν είναι οι περιορισμοί που βάζει το θεσμικό πλαίσιο. Το θέμα είναι ότι οι παρατάξεις αυτές συμφωνούν, όπως και τα κόμματα που τις στηρίζουν, στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων. Θέλουν τον εργαζόμενο όμηρο, είλωτα και επαίτη του κάθε πολιτευτή, έρμαιο της εργοδοσίας, με μισή εργασία και μισή ζωή.
Η Λαϊκή Συσπείρωση είναι ριζικά αντίθετη σε τέτοιου είδους εργασιακές σχέσεις, γι’ αυτό και τις καταψήφισε. Απαιτούμε καταγραφή των αναγκών και πρόσληψη μόνιμου προσωπικού σύμφωνα με αυτές, σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Ακόμα πιο αποκαλυπτική ήταν η συζήτηση για την πρόσληψη 5 ατόμων με σύμβαση ορισμένου χρόνου στην καθαριότητα. Το “επιχείρημα” ήταν οι “εποχιακές” ανάγκες του καλοκαιριού. Τι εποχιακές ανάγκες είναι αυτές που καλύπτουν τα 2/3 του χρόνου, όταν μάλιστα ήδη υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις προσωπικού;
Η επιχειρηματολογία για την “εποχικότητα” και “περιοδικότητα” της εργασίας που αναπτύχθηκε στο ΔΣ στην ανάπτυξή της οδηγεί στην εξαιρετικά επικίνδυνη ιδέα του “ενεργού” και “ανενεργού” εργάσιμου χρόνου που μετατρέπει την δουλειά σε εργασιακή κόλαση.
Η Λαϊκή Συσπείρωση κατάθεσε πρόταση να ζητήσει ο Δήμος την πρόσληψη των εργαζομένων αυτών με σύμβαση αορίστου χρόνου, πρόταση που απορρίφθηκε από όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις.
Στο θέμα της έγκρισης τριμηνιαίων εσόδων – εξόδων η Λαϊκή Συσπείρωση ψήφισε κατά για τους λόγους που καταψήφισε συνολικά τον προϋπολογισμό του Δήμου. Όλες οι άλλες παρατάξεις υπερψήφισαν τη συγκεκριμένη αυτή αποτύπωση της εφαρμογής του αντιλαϊκού προϋπολογισμού.
Στο θέμα του εγγράφου της ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ ΑΕ για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου η Λαϊκή Συσπείρωση επανέλαβε την πάγια θέση της ότι δεν έχουν καμία δουλειά οι δήμοι να έχουν ή ν συμμετέχουν σε εταιρείες, πολύ περισσότερο που μέσα από αυτές εμπορευματοποιούνται μια σειρά κοινωνικές υπηρεσίες. Αναδείξαμε ότι ο εκπρόσωπος του Δήμου στην Γενική Συνέλευση της εταιρίας ψήφισε υπέρ της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, κάτι που απέφυγε να ενημερώσει η δημοτική αρχή.
Τέλος η Λαϊκή Συσπείρωση καταψήφισε την παραχώρηση έκτασης στην εταιρία Μοντάνα ΑΕ έναντι υποχρεωτικής χρηματικής καταβολής. Το θέμα που όλες οι άλλες παρατάξεις εμφανίζουν ως τυπικό είναι κατά τη γνώμη μας πολύ ουσιαστικό και σημαντικό από πολιτική άποψη. Στην ουσία, ανεξάρτητα από διαδικαστικά και έκταση, πρόκειται για πώληση δημόσιας γης σε επιχείρηση κάτι που μας βρίσκει αντίθετους από θέση αρχής.
Καρπενήσι
18 Απριλίου 2011
