Στις 6/8/2013 το Δημοτικό
Συμβούλιο αποφάσισε την αποδέσμευση του Δήμου από μια διάτρητη σύμβαση
εκχώρησης της εκμετάλλευσης του νερού της Αγίας Τριάδας.
Τα πολλά και διάφορα που μέχρι στιγμής γράφηκαν και
ακούστηκαν μέχρι στιγμής συσκοτίζουν την υπόθεση που στην πραγματικότητα αφορά στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας «αγοράς»
στον τομέα των υδάτινων πόρων και την πλήρη παράδοσή τους στα επιχειρηματικά
συμφέροντα.
- Η ουσία της υπόθεσης είναι η εξής:
1. Η αποδέσμευση του Δήμου από
την ληστρική αυτή σύμβαση δεν έγινε με
ιδία πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής της ΝΔ αλλά ήρθε ως αποτέλεσμα της
υπαναχώρησης του Λιβανέζου επενδυτή που ζήτησε την τροποποίηση της σύμβασης
προς το ληστρικότερο. Φυσικά γνώριζε ότι οι απαιτήσεις του (και ιδιαίτερα η
απίστευτη απαίτηση να παραιτηθεί ο Δήμος
του δικαιώματος καταγγελίας της σύμβασης σε περίπτωση που η επιχείρηση
περιπέσει σε αχρηστία και δεν λειτουργεί αποδεδειγμένα για δύο συναπτά έτη) θα
απορρίπτονταν ακόμα και από αυτή τη πλειοψηφία του ΔΣ που έχει εικόνισμα την
επιχειρηματικότητα. Στην πραγματικότητα δηλαδή το θέμα ανέκυψε από την κίνηση του επιχειρηματία να εμφανίσει εύσχημα
την απόσυρσή του.
2. Σημειώνεται ότι τον Αύγουστο του 2012 η Δημοτική Αρχή της ΝΔ εισηγήθηκε στο Δημοτικό
Συμβούλιο την μεταβίβαση των δικαιωμάτων της «Βελούχι Α.Ε.» σε εταιρεία ομίλου ALSAPO, και μάλιστα σε διαφορετική από
αυτή που τελικά εμφανίστηκε ως «επενδυτής».
3. Με την εξαίρεση της Λαϊκής
Συσπείρωσης, οι υπόλοιπες παρατάξεις απέρριψαν
το αίτημα για την τροποποίηση της σύμβασης της επιχείρησης στη βάση νομικών και
όχι πολιτικών επιχειρημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σημείο 2 της
απόφασης – το οποίο δεν ψήφισε η ΛΣ – προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης άδειας
εκμετάλλευσης των πηγών «στην οποιαδήποτε επενδύτρια Εταιρεία».
4. Με αφορμή αυτό το γεγονός, η
δημοτική αρχή της ΝΔ -με την σύμφωνη γνώμη και των υπόλοιπων παρατάξεων- ψήφισε κανονισμό «για τον καθορισμό όρων για
την εγκατάσταση εργοστασίων εμφιαλώσεως επιτραπέζιου νερού και παρασκευής
αναψυκτικών», με τον οποίο επιδιώκει τη
διαμόρφωση μιας «αγοράς» εκμετάλλευσης όλων των υδάτινων πόρων του Δήμου,
ανοίγοντας πεδίο δράσης στα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα.
- Πρέπει να προσεχθεί ότι:
1.
Ο τομέας του νερού βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής των μονοπωλίων
διεθνώς. Δεν είναι τυχαίο ότι γύρω από τον έλεγχο των υδάτινων πόρων
αναπτύσσονται σκληροί ανταγωνισμοί ομίλων και κρατών, ούτε ότι η επεξεργασία
νερού είναι ένας από τους τομείς που αναφέρεται η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ
Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας. Παράλληλα στη χώρα μας τα μεγάλα δίκτυα (ΕΥΔΑΠ,
ΕΔΥΑΘ – στην οποία ήδη έχει πατήσει πόδι η γαλλική Σουέζ) οδεύουν ολοταχώς προς
τις επιχειρηματικές «αγκάλες».
2.
Η εγκληματική πολιτική της εμπορευματοποίησης των υδάτινων πόρων, της πλήρους
ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού αποτελεί κεντρική
επιλογή της ΕΕ (λχ με την οδηγία 2000/60ΕΚ θα δούμε υδρομετρητές έως και
στα χωράφια!)
3.
Η ίδια η περίπτωση του νερού της Αγίας Τριάδας είναι διδακτική: κάθε νέος επενδυτής έρχεται με ακόμη πιο επαχθείς
όρους και ληστρικές ορέξεις από τους προηγούμενους. Μπορεί κανείς να
αναλογιστεί το τι θα σημαίνει το γενικευμένο άνοιγμα των υδάτινων πόρων προς
εκμετάλλευση από ιδιώτες στις σημερινές συνθήκες όπου στο όνομα των επενδύσεων,
της επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας θυσιάζεται κάθε έννοια εργατικού
δικαιώματος και οι πιο στοιχειώδεις όροι προστασίας του περιβάλλοντος.
4.
Η
πολιτική της δημοτικής αρχής σε σχέση με το νερό είναι σαφής σε ότι αφορά
προσανατολισμό-επιδιώξεις-ταξικό χαρακτήρα:
- Παράδοση των υδάτινων πόρων σε επιχειρηματικά συμφέροντα. Ναι σε
ιδιωτικά υδροηλεκτρικά.
- Ελαφρύνσεις για τους μεγαλοξενοδόχους
(ο νέος τρόπος υπολογισμού των τελών ύδρευσης για τα ξενοδοχεία οδηγεί σε
σημαντική μείωση από την οποία επωφελούνται κυρίως οι μονάδες 5* και 4*)
- Στύψιμο των νοικοκυριών (λχ ενσωμάτωση
του χαρατσιού του 80% στην τιμή του
νερού, επιβάρυνση της πάγιας χρέωσης στις τοπικές κοινότητες μέσω της αύξησης
του ΦΠΑ από 13 σε 23% κα), ιδιαίτερα των μικρών καταναλώσεων. Οι ίδιοι
ομολογούνε ότι επιδιώκουν να βγάλουν από τους λογαριασμούς ύδρευσης καθαρό
κέρδος 125.000 €!
Πλανώνται βαθιά όσοι αφελώς
πιστεύουν ότι η παράδοση των υδάτινων πόρων στις επιχειρηματικές ορέξεις –είτε
άμεσα, είτε μέσω «συλλόγων», ΜΚΟ και άλλων φρούτων που ξεφυτρώνουν τελευταία -
θα ωφελήσει εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες. Η μέχρι
στιγμής εμπειρία σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο αποτελεί κόλαφο για
παρόμοιες αυταπάτες.
Οι υδάτινοι και φυσικοί πόροι του Καρπενησίου, της Ευρυτανίας, της
πατρίδας μας αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά που έχουν συμφέρον και καθήκον να
υπερασπίσουν οι εργαζόμενοι.
Μόνο η πρόταση του ΚΚΕ για
δημιουργία Δημόσιου Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης υδάτινων πόρων με κεντρικό
κρατικό σχεδιασμό, έλεγχο και διαχείριση δίνει απάντηση στο πως μπορούν τα νερά μας να αξιοποιηθούν για την
λαϊκή ευημερία. Είναι πρόταση στο πλαίσιο ενός διαφορετικού δρόμου
ανάπτυξης, της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες
και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου. Είναι πρόταση για το σήμερα που προϋποθέτει το
ξήλωμα του βραχνά των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.
Αλλιώς η ώρα που θα πούμε το
νερό - νεράκι δεν είναι πολύ μακριά..
Νίκος Σερετάκης
Δημοτικός Σύμβουλος του ΚΚΕ,
επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης
